(384-322 n.C.), de grootste Griekse redenaar, tevens staatsman. Door Isaios in de welsprekendheid opgeleid, overwon daarbij zijn spraakgebrek door ijzeren volharding.
Werd te Athene de leider van de anti-Macedonische partij; hij wakkerde in geheel Griekenland het verzet aan tegen koning Philippus II van Macedonië, die hij in zijn beroemde Philippische redevoeringen fel bestreed (nog betekent,,philippica” een heftige aanvallende rede). Bracht een leger in het veld, dat echter door Philippus bij Chaeronea in 338 v.C. verslagen werd. Beschuldigd door de Macedonische partij, als „Demosthenes”, detail van wier leider de redenaar een beeld te Kopenhagen Aischines optrad, van omgekocht te zijn, werd D. veroordeeld. Hij vluchtte naar Aigina, waar hij tot de dood van Alexander de Grote (323) verbleef. Eervol door de Atheners teruggeroepen, riep hij op tot de strijd tegen Antipater. De daarop volgende Lamische oorlog verliep voor Athene ongunstig en D. maakte door vergif een einde aan zijn leven. Nog 61 redevoeringen over, waaronder de beroemde ,,Over de krans”, naar aanleiding van het door het Atheense volk aan D. verlenen van de burgerkroon tegen zijn mededinger Aischines gehouden.
