(van Fr. défaile, nederlaag), samenvattende benaming voor de mismoedige, vertrouwenloze (maar geen beredeneerd verband met de feitelijke situatie houdende) geesteshouding van bepaalde kringen in Fr. tijdens W.O.I, ontaardend in een soort psychose die het gehele volk dreigde aan te tasten en tot ontijdige compromissen rijp te maken. Clemenceau* wist drastische middelen tegen de défaitisten te vinden.
In 't alg.: lamlendige, onmannelijke houding tegenover het gevaar of kritieke situaties.
