(1874-1948), Vlaams priesterschrijver, publiceerde ook onder pseud. I.
Oorda en Zeemeeuwe, was een der geestelijke leiders in Vlaanderen tussen W.O. I en II. Hij schreef gedichten (Zeesymfonieën, 1918), toneelwerken (Jacob van Artevelde, 1913; Judas, 1915; Elijah, 1936), proza {De Passie van O.H. Jesus-Christus, 1913; Jezus, 1940) en merkwaardige, lyrisch gestemde essays, die van een veelzijdige kennis en een diep aanvoelen getuigen, o.a. Uren Bewondering bij grote kunstwerken, 1920.
