(Lat. toegeving)
(1), door de Overheid aan particulieren verleende vergunning tot het exploiteren van diensten van openbaar nut, bv. spoor- of tramweg, gasfabriek enz. Dergelijke vergunning is nodig, omdat veelal gebruik moet worden gemaakt van openbare grond;
(2) nederzetting in niet-Europese landen (vooral China), waar vreemdelingen zich konden vestigen, en die een eigen bestuur hadden, soms geheel uit vreemdelingen bestaande, soms uit vreemdelingen en Chinezen. Zij berusten op verdragen. Het eerste verdrag van die aard werd in 1842 gesloten tussen China en Engeland. Men onderscheidt nationale C., afgestaan aan onderdanen van 1 mogendheid, en internationale C., gevestigd ten behoeve van vreemdelingen in het algemeen. Ned. heeft nooit eigen C. gehad, Big. wel. In 1945 deed Ned. afstand van zijn rechten op intern. C. te Sjanghai en Amoy.
Conciergerie
tijdens de terreur in de Franse Revolutie de staatsgevangenis te Parijs. Thans huis van bewaring.
