(1) (bouwkunst), stijlvorm die eind 18e eeuw naar nauwer aansluiting met de antieken, speciaal de Grieken, zocht. In Italië had deze richting niet veel succes, in Frankrijk echter luidde zij geheel nieuwe fase in (als eerste Soufflot met het Panthéon, dan Gabriel met de Place de la Concorde, als grootste Chalgrin met de Arc de Triomphe; uit later tijd Madeleine en Beurs te Parijs.
In Engeland: Soane met de Bank of England, Wilkins met de Nat. Gallery, Smirke met het British Museum. Ook in Duitsland, Oostenrijk, Denemarken; weinig in N.- en Z.-Nederland;(2) (beeldende kunst), de opvatting die zich kc-ert tegen het Academisme en later de Romantiek ; hoofd vertegenwoordiger: J. L. David;
(3) (letterkunde), de richting die zich in hoofdzaak wil oriënteren naar de normen der classieke kunst, met name de (tot verstarring leidende) literatuur der 18e eeuw, gebonden aan slaafs opvolgen van voorbeelden van ,, correctheid'’.
