I. v. sleeën, sleetje (slede).
II. sleeën
1. m. (roosachtige, doornige heester, sleedoorn; Lat. prunus spinoza);
2. v. (de wrange, donkerblauwe steenvrucht).
III. sleeuw, bn. (1 stomp, bot; 2 wrang, zuur):
1. mijn tanden zijn slee van dat onrijpe fruit;
2. slee als wilde pruimen; min of meer gew.
