m. eden (1 het aanroepen van God als getuige, dat men de volle waarheid zal zeggen, trouw zal blijven aan zijn gegeven woord, het absolute zwijgen zal bewaren inz. volgens een bepaalde formule in tegenwoordigheid ener bevoegde overheid; de verklaring, belofte zelf; 2 met verzwakte bet. nadrukkelijke verklaring):
1. een eed doen (om); een eed afleggen; zijn eed breken; onder ede verklaren; een eed op iets doen;
2. hij zwoer zich zelf een dure eed; zegsw. Z.-N. van de oude eed, stempel.
