André Campra (Aix-en-Provence 1660-Versailles 1744) was een toonaangevende Franse componist op het gebied van theatermuziek en kerkmuziek in de vroege 18e eeuw. Belangrijkste voortzetter van de stijl van Lully en wegbereider voor Rameau.
Campra werd opgeleid tot priester-musicus en begon zijn loopbaan als kapelmeester in Arles, Toulouse en Montpellier. Zijn carrière kreeg een stoot opwaarts toen hij op zijn 34e vier maanden lang in Parijs kon gaan studeren. Daarna werd hij muziekmeester aan de Notre Dame en kort daarop publiceerde hij zijn eerste bundel motetten.Toen hij voor het Jezuïetencollege Louis-le-Grand muziek bij Latijnse tragedies ging schrijven, kreeg hij meteen een opdracht voor een divertissement van de Duc de Chartres, een van de tegenstanders van het puriteinse milieu rond de ouder wordende Lodewijk XIV. Van succes verzekerd kon hij de Notre Dame verlaten om zich eindelijk op zijn ware ambitie, de opera, te concentreren. Van dirigent aan de Parijse Opéra zou hijhet brengen tot een topfunctie aan de Académie Royale de Musique. Campra's belangrijkste bijdrage als componist aan het Franse muziektheater is het opéra-ballet, een verzelfstandiging van de balleten muziekintermezzi bij toneelstukken, door hemzelf omschreven als een mengsel van Franse 'délicatesse' en Italiaanse 'vivacité'. L'Europe galante en Les fêtes vénitiennes behoren tot de eerste werken in dit genre, dat later door Rameau zo succesvol is voortgezet. In zijn cantates zijn alle elementen van de grote opera's verwerkt.
Oeuvre
Wereldlijk: 27 opera's (divertissements, tragédies lyriques, opéra-ballets); 3 bundels cantates en liederen. Geestelijk: 6 bundels met motetten, 2 bundels psalmen, missen.
