Een onderdeel van de kapitaalmarkt is de effectenbeurs. Hier worden waardepapieren, ook wel effecten of fondsen genaamd, verhandeld. De belangrijkste effecten zijn aandelen en obligaties. De orders worden uitgevoerd door de leden van de Vereniging voor de Effectenhandel. De genoteerde fondsen worden in de door deze vereniging uitgegeven prijscourant opgenomen.
Om de koop en verkoop snel uit te voeren is de beursvloer verdeeld in ruim tachtig plaatsen of hoeken. Zo is er een Unileverhoek, een Philipshoek, een Staatsfondsenhoek enzovoort. In deze hoeken kunnen dagelijks de ruim 2200 fondsen verhandeld worden. De hoekman zorgt er voor dat de vragers en aanbieders het met elkaar eens worden over een bepaalde prijs.
In actieve fondsen wordt voortdurend handel gedreven. Dit zijn open hoeken. De handel komt tot stand door bieden en laten. De niet-actieve fondsen worden in de gesloten hoeken verhandeld. Hier wordt door de hoekman een evenwichtsprijs berekend, op zo’n manier dat het maximale aantal kopers en verkopers aan hun trekken komt. De niet-actieve fondsen kennen alleen een slotnotering, terwijl de actieve fondsen gedurende de hele dag met nieuwe noteringen te maken hebben.
De handel in effecten kan min of meer levendig zijn. Er wordt altijd gesproken over de stemming op de beurs. Als de koersen een forse daling te zien geven, is er een zeer flauwe stemming. Als de koersval gering is, is de stemming gedrukt. Blijven de koersen op hetzelfde peil, dan wordt de term prijshoudend gebruikt. Stijgen de koersen, dan heerst er een vaste stemming. Bij forse prijsstijgingen ten slotte is er sprake van een willige beurs.
