heet in de → liturgie een periode van 8 dagen, ter naviering van een kerkelijk feest tot op den achtsten dag (di’es octa’va; octaafdag). Bij de Joden werd de 8e sluitingsdag van een feest gekenmerkt door een speciale plechtigheid; in de oud-christelijke kerk werd het onderricht der nieuw-gedoopten afgesloten met den 8en dag; in de christelijke zinnebeeldige getallen-beteekenis drukt de 8 de volheid en volmaaktheid uit; Christus heeft door Zijn Verrijzenis den 8en dag, die ook de eerste is (van de nieuwe week) geheiligd; daarom ook verzinnebeeldt deze dag de eeuwige rust, welke op het nieuwe leven der verrijzenis volgt.
Tegenwoordig hebben een octaaf de algemeene feesten van den rang → dubbel 1e klas en de particuliere feesten van → kerkwijding, kerkpatroon en plaatselijken patroon. Onderscheiden in geprivilegieerde 1e, 2e en 3e klas (die altijd in H. Mis en Officie worden herdacht), gewone (die in sommige liturgische perioden vervallen) en eenvoudige (die alleen op den 8en dag herdacht worden).
