(= openbare dienst), het geheel van de in hun kern op Christus zelf teruggaande, en door de Kerk aangenomen vormen van den openbaren eeredienst.
De L. omvat alle godsdienstige handelingen, zoowel die zich tot God richten, als die, waarin wij iets van God ontvangen: H. → Misoffer, → sacramenten, → sacramentalia en → officie (koorgebed), en regelt daarvan den tijd, de plaats, de gebaren, de gewaden, de voorwerpen, de stoffen, de taal, tekst en zang der gebeden en de symboliek. In de katholieke Kerk hebben zich in den loop der eeuwen verschillende liturgieën, dus verschillende vormen van denzelfden openbaren eeredienst, ontwikkeld: de Oostersche (in verschillende vormen) en de Westersche. In deze Westersche liturgie of ritus kan men weer onderscheiden:
de → Romeinsche, de → Gallicaansche (te Lyon), de → Mozarabische (te Toledo), de → Ambrosiaansche (te Milaan) en de eigen liturgie van sommige kloosterorden.
De liturgische voorschriften zijn te vinden in de → liturgische boeken, de decreten van de → Romeinsche Congregatie der Riten en in de commentaren op beide. Zie ook Rubrieken.
