De verhouding tusschen K. en S. in Nederland is die van scheiding. Alle burgers zijn dus staatkundig gelijk, ongeacht hun godsdienstige overtuiging, en bezitten volledige godsdienstvrijheid, mits men door de belijdenis van een bepaalden godsdienst niet met het strafrecht in aanraking komt. De kerkgenootschappen worden door den Staat gelijkelijk beschermd, zijn vrij in de regeling van hun inwendige aangelegenheden en in het houden van openbare godsdienstoefeningen binnen gebouwen en besloten plaatsen. Daarbuiten slechts in die plaatsen, waar het in 1848 gebruikelijk was (zie Processieverbod). De Staat betaalt alleen aan die geestelijken een tractement, wie standplaats reeds voor 1815 bestond, maar sluit nieuwe tractementen niet uit.
In België bestaat een wezenlijk gelijke regeling, met dit verschil, dat de beperkende bepaling omtrent processies enz. niet bestaat en de Staat bovendien de tractementen en pensioenen van de bedienaars van den eeredienst op zich neemt.
De → Apostolische Stoel pleegt vier soorten van officieele overeenkomsten met staten te sluiten, namelijk: 1. → Concordaat, 2. → Conventie, 3. → Modus vivendi en 4. → Accoord.
