In 1814 greep de regeering van Willem I terug op de ✝︎ tiërceering. Van de totale schuld (1800 millioen gld.) werd slechts 1/3 deel rentegevend, het overige (1200 millioen gld.) bleef erkend als uitgestelde schuld, welke geen rente zou dragen. De bedoeling was jaarlijks 4 millioen gld. werkelijke schuld (N.W.S.) af te lossen en een gelijk bedrag aan U. S. rentegevend te maken.
Bij de financieele hervorming tijdens Willem II (zie → Hall, F. A. van) werd de U. S. geconverteerd in Ned. Werkelijke Schuld tegen een koers van 68 per duizend.
Verberne.
