Hieronder verstaat men, dat de eene zakenman den anderen tracht te benadeelen en daartoe „eenige bedriegelijke handeling pleegt tot misleiding van het publiek of van een bepaald persoon”. Bij de Ned. wet van 2 Aug. 1915 (Wet-Aalberse) is in het W. v. Str. ingevoegd een artikel 328bis, waarin de als hierboven omschreven „oneerlijke mededinging” strafbaar is gesteld. De bedoelde bedriegelijke handelingen werden op de meest vsch. wijzen gepleegd.
Het nabootsen van winkel, reclamemethodes, het zich uitgeven voor den anderen zakenman, wiens succes in zaken men benijdde, dat alles werd ondernomen om zich ten koste van den ander te bevoordeelen.Lit.: mr. F. A. L. H. Tepe, De wet op de oneerlijke concurrentie. Veraart.
Vlg. het Belg. recht is o. c. in alg. regel niet strafbaar. Zij geeft enkel aanleiding tot schadevergoeding. Alleen bepaalde vormen van o. c. zijn door het wetboek strafbaar gesteld; nl. het plaatsen of doen plaatsen op fabrikaten van den naam van een ander fabrikant dan den maker of de handelsfirma, van een andere fabriek dan die, welke de goederen gemaakt heeft (Belg. W. van Str. art. 191). Eveneens strafbaar is het kwaadwillig of bedriegelijk aan anderen mededeelen van geheimen van de fabriek, bij welke een persoon werkzaam is geweest (art. 309 Belg. W. v. Str.). Collin.
Moraal. O. c. in strijd met de ruilrechtvaardigheid is een der vormen van gewinzuchtig → bedrog.
Verder zijn er vormen van concurrentie, die, ofschoon niet altijd met het ruilrecht in strijd, toch tegen de sociale rechtvaardigheid en de sociale liefde zijn, omdat zij de sociale welvaartsorde in haar harmonische samenstelling en haar vreedzame ontwikkeling verstoren. Het is de taak der overheidsorganen hier regelend op te treden (bijv. in zake warenhuizen, filiaalbedrijven, coöperatie, cadeau-stelsel). Vooral de economische dictatuur, door Quadragesimo Anno gelaakt, geeft aanleiding tot dgl. onsociale concurrentie.
Zie verder onder → Bedrog; Handelsmoraal; Beursmoraal.
Lit.:→ Handelsmoraal. Buys.