Externe apologie - heet de geloofsverdediging, die haar argumenten vooral put uit buiten den mensch staande en blijvende feiten, als wonderen en profetieën, tegenover de → interne apologie, die haar aanknoopingspunten zoekt bij de verlangens en behoeften van den mensch zelf, bijv. bij zijn verlangen naar zekerheid over zijn bestemming. De e.a., die tevens de traditioneele is, heeft ongetwijfeld het bezwaar, dat zij in het begin minder boeit en minder sympathiek aandoet dan de interne; maar zij is objectief veel zekerder, terwijl de tegen haar ingebrachte bezwaren bijna altijd op verkeerde wijsgeerige vooroordeelen berusten.
Het Concilie van het Vaticaan en vooral de → Antimodernisteneed hebben haar geldigheid en ook haar geschiktheid om zelfs moderne menschen te overtuigen uitdrukkelijk bevestigd. Toch moet men er én zuiver wetenschappelijk én van tactisch standpunt bezien de voorkeur aan geven haar door toevoeging van interne argumenten te vervolledigen. Pauwels.Lit.: G. van Noort, De Vera Religione (blz. 76 vlg.).
