Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 06-06-2019

Ennius

betekenis & definitie

Quintus, Rom. dichter; * 239 v. Chr. te Rudiae in Calabrië, ✝ 169 v.

Chr. te Rome. In 204 nam → Cato hem mee naar Rome en daarmede bracht deze felle tegenstander van de Grieksche cultuur en literatuur den man naar Rome, die den beslissenden stoot zou geven aan de Helleniseering der Rom. literatuur.

Opgenomen in den kring der Scipionen, verkreeg hij in 184 het Rom. burgerrecht.In zijn tragedies volgde hij vooral Euripides na, doch behandelde ook enkele nationaal-Rom. onderwerpen. Zijn hoofdwerk is: Annales, een geschiedwerk vanaf de komst van → Aeneas in Italië tot aan zijn eigen tijd. In plaats van het Oud-Lat. Saturnische vers gebruikte hij den hexameter, die strengere metrische eischen stelt. Dit bracht hem tot metrische en orthographische problemen; ook op dit gebied maakte hij zich zeer verdienstelijk. Enkele andere werken van E. zijn: Saturae, mengeldichten van allerlei inhoud, en Euhemerus, waarin hij op grond van een gevonden inscriptie beweerde, dat de goden niet anders waren dan om hun bijzondere daden daartoe gepromoveerde menschen.

Hij gaf aan dit gedicht den naam van den eersten verdediger dier opvatting, Euhemerus ( →Euhemerisme). Zr. Agnes.