(Gr., = uiteenzetting), edict van keizer Heraclius, waarin verboden wordt te spreken van twee werkingen in Christus (nl. van den goddelijken en menschelijken wil) en de leer omtrent één wil in Christus (➝ Monotheletisme) wordt voorgeschreven. De e. was in 634 opgesteld door patriarch Sergius van Constantinopel, werd in 638 door den keizer uitgevaardigd (daad van ➝ Caesaropapisme), in 649 op het Concilie van Lateranen voorgelezen en veroordeeld.
Tekst: Kirch, Enchiridion fontium historiae (1923, 590 vlg.). Franses.