worden die deelen van het Britsche Rijk genoemd, die een eigen parlement en een eigen regeering hebben. Het zijn: Australië, Canada, de Iersche Vrijstaat, New-Foundland, Nieuw-Zeeland en de Zuid-Afrikaansche Unie.
In ieder D. vertegenwoordigt een gouverneur-generaal den koning, op voordracht van het D. benoemd. De D. genieten volledige zelfstandigheid van wetgeving, kunnen omtrent buitenlandsch beleid niet tegen hun zin verplicht worden, kunnen sinds 1926 afzonderlijk verdragen sluiten, zijn zelfstandige leden van den Volkenbond, hebben gezantschapsrecht en voeren eigen vlag.
Sinds 1888 zorgen „Imperial Conferences” voor onderling overleg. Het bovenstaande is in hoofdzaak geregeld op die van 1926, terwijl in 1930 een scheidsgerecht is opgericht voor geschillen tusschen de deelen van het Britsche Rijk.
