Charon - (Gr. myth.), de stokoude, haveloos gekleede veerman met ruigen baard, die de schimmen der afgestorvenen voor een penning (obool) in zijn bootje over de Styx naar het schimmenrijk bracht. (Deze penning legde men den lijken in den mond.)
Over Charon bestaat een spel van sinne, waarin een dialoog van Lucianus gedramatiseerd wordt: een der vroegste voorbeelden van spel met Klassieke stof.
Uitg.: W. De Vreese (Antwerpen 1895).
Voorstelling in de kunst gewoonlijk als een man met ruigen baard, in de kleederdracht der slaven (➝ Exomis), een schippersmuts op het hoofd, staande in een bootje; veelvuldig is op Attische zalffleschjes de voorstelling van de ontmoeting van de afgestorvene met C., veelal onder geleide van Hennes. Op Etruskische voorstellingen wordt C. onder den naam Gharu(n) af geheeld met of zonder baard, met krommen neus, spitse ooren, gekleed in een ➝ chiton, met een hamer of een slang.