Capillair-electrometer - een in 1878 door Lippmann aangegeven instrument ter bepaling van kleine potentiaalverschillen. Zij bestaat uit twee kwikzilver-electroden, waartusschen zich verdund zwavelzuur bevindt.
De eene electrode heeft een groot aanrakingsoppervlak met het electrolyt, de andere electrode komt met het electrolyt samen in een capillair van ong. 0,1 mm diameter. Wordt nu een potentiaalverschil tusschen de electroden aangelegd, dan verandert de oppervlakte-spanning van het kwik in de capillair, m.a.w. de stijghoogte verandert. Deze verschuiving van het kwik is een maat voor het aangelegde potentiaalverschil en is bij kleine waarden daarmede evenredig. De gevoeligheid bedraagt: 0,001—0,0001 Volt. Meestal wordt de capillair-electrometer als nulinstrument gebruikt, terwijl de aflezing met een microscoop geschiedt. De theorie van het verschijnsel is zeer ingewikkeld.
Lit.: Wien-Harms, Handb. der Experimentalphysik (XII Leipzig 1933); Handb. der Physik (XIII Berlijn 1928). “A. Claassen”.
