Bufferoplossingen - zijn oplossingen, die een bepaalde waterstofionen-concentratie bezitten; hun speciale kenmerk is de ongevoeligheid dezer waterstofionen-concentratie voor toevoeging van kleine hoeveelheden zuur (bijv. koolzuur uit de lucht) of base (bijv. alkali van het glas). Zij bestaan in het algemeen uit mengsels van zwakke zuren met hun alkalizouten of uit mengsels van een zwakke base met zouten dezer base van een sterk zuur.
Bekende buffermengsels zijn bijv.: azijnzuur en natriumacetaat; phosphorzuur en natriumphosphaat; mengsels van primair en secundair natriumphosphaat met citroenzuur enz. B. spelen in de physiologie en in de biologie een groote rol; lichaamsvloeistoffen als bloed e.d. hebben als bufferoplossing een belangrijke taak te vervullen.
Lit.: H. T. S. Britton, Hydrogen Ions (Londen 21932); I. M. Kolthoff, Säure-Basen Indikatoren (Berlijn 1932).
“A. Claassen.
”