was oorspronkelijk een huis of convict, in 1257 gesticht door Robert de Sorbon, kanunnik van Notre-Dame en hofkapelaan van Lodewijk IX, voor arme magistri en studenten te Parijs. Heette de stichting oorspronkelijk Collegium pauperuni magistrorum, in de 14de eeuw werd de naam Sorbonne meer en meer gebruikelijk.
Haar aanzien steeg in de loop der tijden dermate, dat ook vooraanstaande persoonlijkheden zich als lid van de Sorbonne lieten inschrijven. Later waren de meeste professoren der theologische faculteit leden der Sorbonne, zodat deze op den duur feitelijk de theologische faculteit der Parijse universiteit werd.
Gesteund en begunstigd door de pausen steeg haar invloed zodanig, dat haar uitspraken op theologisch en politiek gebied voor de hele katholieke wereld een groot gezag genoten. Haar Gallicaanse instelling maakte daaraan voor een groot deel een einde.
Bij het begin der Revolutie ging zij ten onder. In 1808 door Napoleon hersteld, leed zij door de haar opgelegde Gallicaanse tendenzie aan een groeiend gemis aan belangstelling.
Na haar opheffing als theologische faculteit in 1882 werden de gebouwen opgenomen in de Parijse universiteit als zetel van de faculteit der letteren en wijsbegeerte.
