is een tijdelijke geestelijke afzondering om zich op de godsdienstige waarheden te bezinnen. In de geschiedenis van de retraite is S.
Ignatius van Loyola de meest opvallende figuur, omdat hij in zijn Geestelijke Oefeningen de klassiek geworden handleiding schreef, die gekenmerkt wordt door een uitgebalanceerde methode, vrucht van eigen experiëntie. De retraitegedachte vond vooral vanaf de 16de eeuw haar propagandisten in allerlei geestelijke milieu’s.
Zij kreeg ook de zegen van het kerkelijk gezag, dat in de Codex Iuris Canonici de retraite voorschreef voor het ontvangen der H.H. Wijdingen en voor het afleggen van de kloostergelofte en dat zowel seculiere als reguliere clerus tot het regelmatig houden van een retraite verplichtte.
Er bestaan speciale retraitehuizen, waarin ook leken, mannen zowel als vrouwen, gelegenheid krijgen voor de geestelijke afzondering. j. N.
