of veelgodendom, tegengesteld aan monotheïsme of ééngodendom, splitst de goddelijke macht in vele deelmachten, die het werkzaam ziet in de verschillende gebieden van het heelal. Men vindt het in primitieve, antieke en ook nog in hedendaagse Oosterse religies.
De hedendaagse godsdienstphenomenologie tracht het niet ten onrechte te verstaan als een religieuze ervaring, die halverwege is blijven staan tussen het geloof in de éne, alles dragende godheid en het alles versplinterende fetisjisme. Het is opmerkenswaardig, dat in geen enkele der polytheïstische godsdiensten het bewustzijn van of de tendenzie naar de eenheid van het goddelijke volkomen afwezig is.
K. i. B.
