is het eerste woord van de Messiaanse hymne, die Maria aanhief als eeii danklied tegenover God, toen zij Elisabeth een bezoek bracht (Luc. i : 46 vv.). De formulering vertoont nauwe verwantschap met de joodse liturgische uitdrukkingen in het algemeen en met het lied van Anna in Sam. 2 : 7-10 in het bijzonder.
De spiritualiteit is verwant aan de sfeer van „de armen van Jahweh” en de geest van de zaligprijzingen. Sinds de 4de eeuw heeft het Magnificat een vaste plaats in de Kerk, het vormt het hoogtepunt van de Vespers: Maria is daarin type der Kerk, die haar heil in Christus bezingt. j. w.
