toorn

betekenis & definitie

(to:rn) m. zich hevig en snel uitende misnoegdheid : in geraken, ontsteken, opvliegen; iemands opwekken, bedaren; buiten zichzelf zijn van -, zo door drift vervoerd zijn, dat men niet weet wat men doet; die in handelt, gaat in storm onder zeil, die zich in toorn niet bedwingt, ontsteekt immer sterker in woede. → fiool, zon. Syn. → boosheid.