tabbaard

betekenis & definitie

('tabba:rt) (tabberd) m. (-en, -s) [Ofr. msch. ~ tapijt] lang staatsiegewaad met wijde mouwen, vooral eertijds in gebruik : de magistraat stond te pronken in zijn -. Gez. een man van de -, een magistraatspersoon; iemand op zijn tabberd geven, komen, slaan, zitten, hem slaan of berispen; op zijn tabberd krijgen, slaag of berisping krijgen.