streng (ontoegeeflijk)

betekenis & definitie

bn. en bw. (-er, -st) [~ streng I]

1. Veroud. spannend, nauwsluitend, strak.
2. in niets toegevend: een meester. → heer. Syn. → gestreng.
3. geheel logisch: een -e redenering.
4. met hevigheid optredend: een -e wind, winter.