straffen

betekenis & definitie

(strafte, heeft gestraft) tuchtigen of onaangenaam behandelen ter vergelding van een ongeoorloofde daad of een verzuim: iemand met de dood, met hechtenis, met een (geld)boete -; met vier dagen kamerarrest -; disciplinair -. Gez. met de koorde, ophangen; met de zwaarde, onthoofden; met een slecht kind gestraft zijn, het ongeluk hebben een slecht kind te bezitten. Syn. ➝ kastijden.