Wat is de betekenis van straffen?

1) (1991) (jeugd) (iemand) een lesje leren; aftuigen. • Je hebt het over jongens in de leeftijd van veertien tot twintig jaar, die er niet voor terugdeinzen om grof geweld te gebruiken. Ze hebben ook hun eigen jargon. Ze gaan geen overval plegen. Nee, ze gaan iemand 'straffen'. Ze gaan de groenteboer op de hoek 'straffen'. Dat zegt al genoeg o...

straffen - Werkwoord 1. (ov) negatieve consequenties verbinden aan een als verkeerd geziene daad ♢ De leraar strafte hem omdat hij te laat kwam, hij moest een nablijfbriefje halen bij de conciërge. straffen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord straf...

straffen - regelmatig werkwoord uitspraak: straf-fen 1. een vervelende maatregel opleggen omdat hij iets deed wat niet mocht ♢ deze ouders straffen hun kinderen veel te streng Regelmatig werkwoord: straf-fen ik straf...

De formule God mag me straffen (als...) werd oorspronkelijk als vrome wens gebruikt. Door meineed en ander oneigenlijk gebruik werd hij tot vloek en uitroep van ongeloof, verontwaardiging e.d.

Kerkelijke, zie Tucht.

v., straffe; hardhandig —, rjocht dei hâlde.

strak spannen; sich militärisch straffen, de houding aannemen.

...

(strafte, heeft gestraft), met straf treffen : iem. hard, zwaar, streng, licht, gering straffen; iem. met hechtenis straffen; met het zwaard straffen, onthoofden ; met den koorde straffen, ophangen; met boete straffen, een geldstraf opleggen ; — een kind straffen, straf opleggen voor een verkeerde daa...