('sismə) o.
1. Eig. leer van de wijsgeer Zenoon, die te Athene in een stoa onderwijs gaf. Volgens die leer is het hoogste doel van de mens het persoonlijk geluk, dat in de beoefening van de deugd d. i. in een leven overeenkomstig de natuur,en in volmaakte onverschilligheid bestaat.
2. Metn. stoïcijnse manier van doen.
