(sjib'bo:let) o. (-s) [Hebr. korenaar] [Recht. XII 4-6]
1. Eig. woord waardoor de Ephraimieten, die over de Jordaan wilden vluchten, bij het veer door de Galeadieten, doordat zij sjibbolet zeiden, herkend werden en gedood. Vgl. schild (I).
2. Metf. uiting of handeling waardoor men herkent of iemand al dan niet een bepaalde eigenschap bezit.
