(mis'lukkən) (mislukte, is mislukt)
1. niet worden wat het genoemde worden moest : dat baksel is mislukt; een mislukte partij ; dat boek is mislukt; die jongen is dwaas opgevoed en mislukt; een mislukt advokaat.
2. niet goed aflopen, niet slagen : een onderneming kan -; zijn pogingen zijn mislukt; een mislukte aardigheid. Tgst. lukken.
