('lettәr) v. (-n) geheel van wat de menselijke geest in proza of poëzie heeft geschapen met de bedoeling iets schoons te geven: de van alle volkeren der aarde; de Nederlandse -; de is de uitdrukking van de verstandelijke, zedelijke en maatschappelijke toestand van een volk. Syn. literatuur.
Enc. In de letterkunde onderscheidt men fraaie en nuttige letteren.
1. De fraaie letteren kunnen episch, lyrisch of dramatisch zijn naarmate zij als onderwerp hebben een vroegere gebeurtenis, uiting van het gevoel of een handeling. Tot de epiek behoren heldendicht, idylle, ballade, romance, vertelling, sage, legende, sprookje, fabel, parabel, allegorie, leerdicht, spreuk, novelle en roman; tot de lyriek lied, ode, psalm, hymne, dityrambe, elegie; tot het dramatische genre: drama of treurspel, blijspel en toneelspel.
2. Tot de nuttige letteren rekent men geschiedkundige, wetenschappelijke en zedekundige werken.
