Wat is de betekenis van letterkunde?

letterkunde - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap) de studie van de literatuur ofwel de teksten die in een taal zijn geschreven Synoniemen literatuur

letterkunde - zelfstandig naamwoord uitspraak: let-ter-kun-de 1. wetenschap die zich bezighoudt met romans en gedichten ♢ zij studeert letterkunde Zelfstandig naamwoord: let-ter-kun-de de letterkunde

Het letterkundig leven heeft in Zeeland nooit een hoge vlucht genomen; alleen in het eerste kwart van de 17de eeuw hebben in Middelburg en elders in het gewest, dat toen op het toppunt van zijn economische bloei stond, gelijktijdig een aantal letterkundigen gewerkt, maar dat is bij deze ene keer gebleven. De Reinaertdichter Willem heeft misschien i...

de kunstzinnige weergave van gedachten, stemmingen of werkelijkheid door middel van het woord. Deze weergave kan in versregels geschieden, in welk geval men spreekt van de gebonden vorm van de poëzie, of in een ongebonden vorm, bij gevolg zonder versmaat en rijm; deze vorm noemt men proza.

literatuur, die werke van digters en prosaskrywers.

of literatuur in de ruimste zin zou, naar de woordbetekenis, al datgene aan taal, dat schriftelijk vastgelegd is, moeten omvatten. Iedereen weet echter dat in feite niemand een spoorboekje, een telefoongids, een schoolboek voor algebra tot de letterkunde rekent. De keuze tussen wat letterkundig van betekenis is en niet van betekenis is, geschiedt d...

s., skriftekennisse, letterkunde, litteratuer.

...

v., 1. kennis of wetenschap der schone letteren; 2. literatuur, de werken der dichters en prozaschrijvers in enig land: de Nederlandse letterkunde; 3. boek dat over de geschiedenis der schone letteren handelt; 4. gebruikelijke afkorting van Maatschappij der Nederlandse Letterkunde: hij is lid van Letterkunde.