letterkunde - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap) de studie van de literatuur ofwel de teksten die in een taal zijn geschreven Synoniemen literatuur

letterkunde - zelfstandig naamwoord uitspraak: let-ter-kun-de 1. wetenschap die zich bezighoudt met romans en gedichten ♢ zij studeert letterkunde Zelfstandig naamwoord: let-ter-kun-de de letterkunde

Het letterkundig leven heeft in Zeeland nooit een hoge vlucht genomen; alleen in het eerste kwart van de 17de eeuw hebben in Middelburg en elders in het gewest, dat toen op het toppunt van zijn economische bloei stond, gelijktijdig een aantal letterkundigen gewerkt, maar dat is bij deze ene keer gebleven. De Reinaertdichter Willem heeft misschien i...

de kunstzinnige weergave van gedachten, stemmingen of werkelijkheid door middel van het woord. Deze weergave kan in versregels geschieden, in welk geval men spreekt van de gebonden vorm van de poëzie, of in een ongebonden vorm, bij gevolg zonder versmaat en rijm; deze vorm noemt men proza.

v., 1. kennis of wetenschap van de schone letteren; 2. (coll.) litteratuur, de werken van de dichters en prozaschrijvers in een land: de Ned. letterkunde. 3. boek dat over de geschiedenis van de schone letteren handelt.

of literatuur in de ruimste zin zou, naar de woordbetekenis, al datgene aan taal, dat schriftelijk vastgelegd is, moeten omvatten. Iedereen weet echter dat in feite niemand een spoorboekje, een telefoongids, een schoolboek voor algebra tot de letterkunde rekent. De keuze tussen wat letterkundig van betekenis is en niet van betekenis is, geschiedt d...

s., skriftekennisse, letterkunde, litteratuer.

v., 1. kennis of wetenschap der schone letteren; 2. literatuur, de werken der dichters en prozaschrijvers in enig land: de Nederlandse letterkunde; 3. boek dat over de geschiedenis der schone letteren handelt; 4. gebruikelijke afkorting van Maatschappij der Nederlandse Letterkunde: hij is lid van Letterkunde.

het geheel van wat de menselijke geest in proza of poëzie heeft geschapen met de bedoeling iets schoons te zeggen; men spreekt voor elk land van zijn eigen nationale L.: Ned. L., Franse L., enz.

Inleiding Letterkunde : De bedoeling van de behandeling der letterkunde in deze uitgave is het taal-kunstwerk der eeuwen in zijn meest sublieme momenten bij de lezers in te leiden: zij tracht te geven een beschouwing over de literaire schoonheid in haar hoogtepunten. Dit standpunt, dat een verdieping kan betekenen, brengt evenzeer een beperking mee...

v. (fraaie letteren, kunstvoortbrengselen, waarin het schone wordt uitgedrukt door middel der taal; litteratuur).

literatuur, de kunst, waarin het schoone door middel v/d taal wordt uitgedrukt; ook de studie daarvan en het geheel der voortbrengselen.

Ander woord voor ➝ literatuur.

LETTERKUNDE, v. fraaie letteren, literatuur, de werken der dichters en prozaschrijvers in eenig land de Nederlandsche letterkunde; ...KUNDIG, bn. bw. bedreven in de letterkunde: letterkundig ontwikkeld zijn; tot de letterkunde behoorende of er betrekking op hebbende letterkundig eigendom, een eigendom waarvan de bezitter door de auteurswet van 1912...

Letterkunde (De) omvat in den uitgebreidsten zin alle geschrevene voortbrengselen, waardoor de ontwikkeling van den menscheIijken geest zich openbaart. Het spreekt van zelf, dat dit uitgestrekt gebied in talrijke afdeelingen is gesplitst. Trouwens ieder volk en ieder merkwaardige tijd heeft zijne eigenaardige letterkunde. Men kan hetzelfde zeggen v...