('kruipәr) m. (-s; -tje)
I. Eig.
1. Algm. persoon die, dier dat of plant die kruipt.
2. Inz. kruipertje, gerstachtig wild gras met stekelige aren, die in de mouw naar boven kruipen (Hordeum murinum). Syn. muizegerst.
II. Metn. [van I 2] een dier aren. III. Metf. hij die zich uiterst deemoedig gedraagt.
