(kri'tik)
I. [Fr. < Lat. criticus] bn. (-er; -st)
1. beslissend voor de (on)gunstige afloop: een ogenblik.
2. hachelijk : de toestand is -; -e leeftijd, aanvang der puberteitsjaren. Syn. → bang.
II. v. (-en) [Fr. < Gr. kriterion, hulpmiddel om te oordelen] beoordeling inz.
1. van letterkundige en kunstprodukten : (uit)oefenen; opbouwende, neerhalende, scherpe -; beneden -, uitgemaakt slecht.
2. bij Kant, vermogen van het verstand, in betrekking tot alle kennis, waartoe het kan komen buiten alle ervaring om.
