('krim) m. oorlog 1853-1856 in de Krim, door Turkije met zijn bondgenoten (Engeland en Frankrijk), tegen Rusland gevoerd. Geschiedenis. Aanleiding ertoe gaf de eis van tsaar NIKLAAS I om het protektoraat over de Griekse kristenen in het Turkse Rijk uit te oefenen.
Dit werd geweigerd, en toen de Russen in juni 1853 de Donau-vorstendommen bezetten, verklaarde Turkije 4 okt. de oorlog. De vernietiging der Turkse vloot bij Sinope 30 nov., had de oorlogsverklaring van Engeland en Frankrijk ten gevolge. De belegering van Silistria moesten de Russen (26 juni 1854) opgeven en, door de tussenkomst van Oostenrijk, ook de Donau-vorstendommen ontruimen. De 14de sept. landden de Fransen onder SAINT-ARNAUD en de Engelsen onder RAGLAN bij Eupatoria in de Krim. Zij versloegen 20 sept. de Russen onder MENTSJIKOV bij de Alma, begonnen onder CANROBERT 9 okt. de belegering van het door TOTLEBEN verdedigde Sebastopol en sloegen de Russische pogingen tot ontzet bij Balaklava (25 okt.) en Inkerman (5 nov.) af. De 10de jan. 1855 sloot zich Sardinië bij Frankrijk en Engeland aan.
Een nieuwe poging der Russen, om Sebastopol te ontzetten, werd bij de Tsjernaja verijdeld. Op 8 sept. nam MAC-MAHON de Malakovtoren, de 9de ontruimden de Russen de stad, waar de 10de de bondgenoten binnentrokken. De 30ste maart 1856 werd de Vrede van Parijs gesloten. Rusland verloor een deel van Bessarabië en het protektoraat over de Donau-vorstendommen; de Zwarte Zee werd onzijdig verklaard. ,
