hertog van Boergondië 1467-1477, ° 1433 te Dijon, stichtte met Franse leenmannen de Ligue du Bien public, versloeg zijn doodsvijand koning Lodewijk XI van Frankrijk 1465 bij Montlhéry, volgde 1467 zijn vader Filips de Goede in Boergondië en de Nederlanden op en vormde het plan om het Rijk van Lotharius I te herstellen.
Tijdens een bezoek van Lodewijk XI te Péronne 1468, ontving hij het bericht van een opstand te Luik, door Lodewijk aangestookt, en dwong deze hem naar Luik te vergezellen, dat verwoest werd en verbrand (➝ Franchimont). Hetzelfde jaar verwierf hij de Elzas, 1473 het hertogdom Gelre en zou te Trier tot koning van Boergondië door de keizer worden gekroond, toen deze, de avond vóór de kroningsdag, ontvluchtte. In 1475 bemachtigde hij Lotharingen, maar werd 1476 door de Zwitsers bij Grandson en Murten verslagen, 1477 door de Lotharingers, die Nancy hadden veroverd, en gedood in de slag. Hij was een der grootste veldheren van zijn tijd en in zijn goede dagen een rechtvaardig, bekwaam en edeldenkend heerser, maar zijn vurige natuur, die van handige politiek niets afwist, noch van voorzichtige matiging, deed zijn heerszuchtige plannen mislukken. In de O.-L.-Vrouwekerk te Brugge, staat zijn praalgraf. Bosboom-Toussaint gaf in haar roman Een kroon voor Karel de Stoute een romantische schets uit zijn leven.
