hoogveen

betekenis & definitie

('ho:ch) o. (...venen)

I. Eig. op hoge ondergrond gelegen veen. Tgst. laagveen.

II. Hoogveen Metn. streken met hoogveen nl.

1. in de provincie Luik.
2. in de provincie Luxemburg.

Enc. Hoogveen ligt zo hoog boven het omringende water dat er geen eigenlijke waterplanten groeien, wel heide, biezen en mos. Na het afgraven blijft een droge bodem (dalgrond) over.