(brama'nismə) o. Indische godsdienst, gekenmerkt door de verering van Brahma als hoofdgodheid, door een gekompliceerd offerwezen, de verdeling in kasten en de zielsverhuizing.
Enc. Met die zielsverhuizing hangt samen de karma [Skr. daad], de leer volgens welke de hoedanigheid van een volgend leven (b. v. in een lagere of hogere kaste, verandering van mens in dier of omgekeerd) afhankelijk is van daden in het vorig leven verricht. Aan zijn volgelingen stelt het brahmanisme hoge eisen van zedelijkheid, en legt voor inbreuken daarop, strenge boetedoeningen en zoenoffers op. In de XIIIde eeuw kreeg het in Indië de overhand op het boeddhisme en ontwikkelde zich verder tot →: hindoeïsme.
