Het gebied vanaf de Franse straat tot de Groenewoudseweg heet Galgenveld.
De Woningwet van 1901 verplicht Nijmegen tot het vaststellen van uitbreidingsplannen. Globaal ontwerpen de planologen o.l.v. L.Brouwer een stadsuitbreiding langs de zgn.’ radialen’: Graafseweg, St.Annastraat, Groesbeekseweg, (Berg en Dalseweg). De driehoek Galgenveld wordt begrensd door St.Annastraat, Groesbeekseweg en de onbebouwde Groene-woudseweg. Aan de westkant van de Annastraat plant men arbeiderswijken: Bottendaal en tuindorp Willemskwartier. Mét fabrieken voor de werkgelegenheid: Dobbelman, Willem Smit transformatoren. Aan de oostkant - al was daar minder ruimte – denkt men ook aan een arbeiderswijk (nog het duidelijkst te herkennen in de woningen aan de Singendonckstraat en de daarnaastgelegen straten). Een schoenfabriek zorgt onder meer voor de werkgelegenheid in de buurt.
Het Plan Galgenveld van 1908 voorziet, binnen de driehoek, in goede middenstandswoningen, maar wel huizen van iets mindere kwaliteit dan de tot dan toe gebouwde woningen in de eerste stadsuitleg. Tot aan de Groenewoudseweg plant men vanaf de Franse straat de Indische buurt. De namen zijn al vastgesteld: Archipelstraat, Bandoengstraat, Soendrastraat etc.
De arbeiderswoningen worden hoofdzakelijk gebouwd door de woningcoöperaties, de middenstandswoningen door particu-liere ondernemers. Ik las dat veel timmerman-aannemers zich meer en meer ontwikkelden tot projectontwikkelaars. Voor de Groenewoudseweg geldt dat hier veelal door hen is gebouwd, te beginnen met de eerste woningen (301-303). In de jaren 1930, de crisisjaren, spelen zij in op de vraag naar waardevaste, langdurige beleggingen. Wie geld heeft bouwt liever dan geld beleggen in aandelen. Het Plan Galgenveld van 1908 biedt de gelegenheid om hier kwalitatief goede middenstandswoningen te bouwen.
In de jaren 1938 Stratenplan met Indische namen in het nog onbebouwde gedeelte
Het Indische buurt-idee is in feite in 1952 verlaten, daarvoor heeft men nog consequent de straatnamen voor de noodwoningen gevonden in ‘Ons Indië’: de gouverneurs-generaal. Het Uitbreidingsplan Galgenveld-Heyendaal (1952) voorziet in faculteitsgebouwen op het landgoed Heyendaal en studentenvoorzieningen in Galgenveld. In 1964 volgt een tweede nota. Nu wordt de gehele universiteit gelokaliseerd op Heyendaal en krijgt Galgenveld voor een deel woonbestemming voor studenten. Voor het nog braakliggende deel van het Galgenveld handhaaft men globaal het voorgenomen stratenpatroon. Maar de namen worden gewijzigd. Overeenkomstig het het bestemmingsplan kiest men voor namen van Nijmeegse professoren. Nederlands-Indië is inmiddels Indonesië geworden. De keuze voor andere straatnamen is begrijpelijk. Beter befaamde professoren dan vergane glorie.
P.D.J. Ekkers en M.G.J. Ganzefles, De ruimtelijke ontwikkeling van Nijmegen 1900-1999, Jaarboek Numaga, jg 46, 1999, p118-163.
