lett. ‘Kist van Marqe,’ een belangrijk Samaritaans geschrift uit de eerste bloeiperiode van de Samaritaanse literatuur. Marqe (= Markus) is een van de belangrijkste Samaritaanse denkers en schrijvers uit de derde a vierde eeuw, de bloeitijd van Baba Rabba of mogelijk iets later.
Hij geldt als de grootste Samaritaanse dichter aller tijden. Zijn als briljant beschouwde stijl is sterk retorisch en heeft een hoog ornamenteel karakter. De in het Aramees geschreven tekst is overigens maar voor een deel van zijn hand, namelijk alleen het eerste en een groot deel van het tweede boek. De overige van de in totaal zes boeken zijn van latere handen (vaak pas uit de islamitische periode). Dit werk bestaat grotendeels uit homilieën (=preken) over de Pentateuch (speciaal vanaf Exodus), waarin het bijbelverhaal vaak op vrije, creatieve en dramatische wijze wordt naverteld en toegelicht, zoals ook vaak gebeurt in Joodse homiletische midrasjim (bijbelcommentaren). Uit het werk blijkt de zeer hoge status van Mozes bij de Samaritanen.
