lett. ‘erbij gekomene’ (Grieks: prosêlytos, Hebreeuws ger). Een proseliet is een niet-jood die volledig tot het jodendom is overgegaan na een proces van bekering, instructie en besnijdenis (in onderscheid van een Godvrezende).
Het antieke jodendom heeft, geheel anders dan het vroege christendom, waarschijnlijk niet, of hooguit op zeer beperkte schaal door individuen, aan actieve proselietenwerving gedaan. Niettemin zochten velen hun toevlucht tot de joodse religie, al waren dat meer vrouwen dan mannen, die waarschijnlijk vaak door de eis zich te laten besnijden werden afgeschrikt. Pas de rabbijnen ontwikkelden stricte regels voor de overgang tot het jodendom. Zie ook Godvrezenden.
