Jagers en hun rituelen vallen onder het begrip weidelijk van jagers. Weidelijk bestaat uit gedragscodes tussen de jager en zijn eventuele buit. De functie van deze gedragscode is de handhaving van de orde binnen de dodelijke overmacht van de jagers.
De identiteit van jagers bestaat uit een 'esprit de corps' met eigen gewoonten, mores en rituelen. De kleding, de hoed met attributen, de insignes en hun 'groene' taal met daarbij horende klanken van de koperen jagershoorn vertoont de kenmerken van gildes en broederschappen.
Weidelijk regelt het fragiele evenwicht van gejaagde en jager en dus moeten weidelijke jagers niets hebben van stropers en schietgrage lieden. Weidelijke jagers leggen nadruk op de beheersing van de fysieke, mentale en morele eigenschappen ten opzichte van het dier. Hoge fazanten, uitgaande patrijzen, dwarsende hazen mag je oogsten maar de haas die gaat zitten, zo'n haas laat je als sportieve jager lopen.
De nadruk ligt op weerbare, slimme, behendige 'edele' dieren met uithoudingsvermogen en op de beheersing en het zelfrespect van de jager. In jagerstaal gaat het om het 'aanspreken' van het hert en vervolgens eventueel 'oogsten'. Nadat de twijg in de bek is gestopt en de darmen ter plekke zijn verwijderd, keren de mannen in het groen huiswaarts. Het apologetisch doden van een weerloze prooi vertoont overeenkomsten met het ritueel van spijt of verontschuldiging. De jagers met hun geveinsde onschuld zullen met een symboolgebaar de rimpelingen van het uitgeoefende geweld in spiritueel opzicht willen gladstrijken.
