Duits letterkundige (Stuttgart 24 Sept. 1835 - München 7 Jan. 1902), studeerde te Tübingen in de wijsbegeerte en de letteren en werd te München lid van de dichterkring „Krokodil”. Na reizen door Frankrijk en Engeland werd hij in 1861 te München privaatdocent in de Germaanse Oudheidkunde en aldaar in 1869 hoogleraar in de geschiedenis der Duitse letterkunde aan de technische hogeschool te München.
Behalve door eigen gedichten werd hij bekend door zijn uitmuntende vertalingen van Middelhoogduitse en Oudfranse werken, alsmede door zijn onderzoekingen op het gebied der middeleeuwse letterkunde.Bibl.: Dichtwerken: Gedichte (1859); Lanzelot und Ginevra (1860); Hugdietrichs Brautfahrt (1863); Heinrich von Schwaben (1867); Bruder Rausch (1882); Gesammelte Dichtungen (1900). Vertalingen: Das Rolandslied (1861); Marie de France (1862); Aucassin und Nicolette (1865); Gottfrieds von Straszburg Tristan und Isolde (1878); Spielmannsbuch (1886); Parzival (1897). Wetenschappelijke werken: Deutsche Sage im Elsasz (1872); Die Sage von Parzival und dem Gral (1882); Gesammelte Abhandlungen (uitgegeven door F. v. d. Leyen, 1905); Aus Dichtung und Sage (uitg. door K. Vollmöller, 1907).
Lit.: A. Stern, W. H. (in: Stud. zur Literaturgesch. Neue Folge, 1904).
