genaamd (zijn moeder was een Richardot, zuster van François Richardot, opvolger van Granvelle als bisschop van Atrecht) (Champlitte, Bourgondië, 1540 - Atrecht 3 Sept. 1609), studeerde in Italië en te Leuven en werd advocaat te Atrecht en in 1568 lid van de Grote Raad te Mechelen. In 1576 en 1577 stond hij aan de zijde der Staten-Generaal en deed niet mee aan de Unie van Atrecht, maar kort daarna koos hij de partij van Parma, die hem benoemde tot lid van de Geheime Raad, waarna hij in 1582 president van de Raad van Artois werd en in 1585 lid van de Raad van State.
Telkens vinden we hem als onderhandelaar voor Parma met de Vlaamse steden. Ook onder de Aartshertogen is hij een machtig man (hij wordt in 1597 voorzitter van de Geheime Raad) en handig diplomaat, o.a. bij de vrede van Vervins (Spanje en Frankrijk), bij de onderhandelingen, die tot het Bestand leidden, en daarna met Hendrik IV om deze af te brengen van zijn antihabsburgse actie. Hij deed de Nederlandse Staten de opdracht der Nederlanden aan Isabella accepteren (1598) en leidde de moeilijke vergadering der St.-Gen. in 1600.Lit.: V. Brants, Un ministre belge au XVIe siècle (Bull. Ac. de Belg., cl. des lettres VIII, 1901).
