Frans schrijver (Basse-Terre, Guadeloupe 4 Nov. 1851 - Parijs 25 Dec. 1935), was medewerker aan de Soirées de Médan en speelde een bescheiden rol in het letterkundige „naturalisme”. Dank zij het succes (1887) van zijn één-acter, Jacques Damour (naar een novelle van Zola) kon Antoine zijn voorstellingen van het Théâtre Libre voortzetten.
Zijn Deux Nouvelles (1881) met de uitvoerige, maar gedistancieerde beschrijving van het décor waartegen het simpel gebeuren zich afspeelt, zijn twee opmerkelijke voorbeelden van naturalistische kunst. Later van de naturalistische kunstrichting vervreemd, heeft Hennique eerst werk geleverd in het genre van de Goncourts (Pœuf, 1887), maar de laatste dertig jaar van zijn leven gezwegen. Vermeldenswaard is nog een serieuze poging tot vernieuwing van het historische drama {La Mort du duc d’Enghien, 1886). Hij was executeur-testamentair van E. de Goncourt en van de oprichting af lid van de Académie Goncourt.DR R. WIARDA
Bibl.: La Dévoueé (1878); Elisabeth Couronneau (1879); Les hauts faits de M. de Ponthau (1880) ; L’Accident de M. Hébert (1883); Un Caractère (1889) ; Minnie Brandon (1899); Chronique du temps qui fut la Jacquerie (1903).
Lit.: L. Deffoux et E. Zavie, Le Groupe de Médan (Nouv. éd. 1926); R. Dumesnil, La publication des „Soirées de Médan (1933). L. Deffoux, Sur L.
H. Notes, Souvenirs et Textes inédits (Merc. de France, 1 févr. 1936).
