eigenlijk Johan Brofeldt, Fins schrijver (Iisalmi, 8 Aug. 1861 - Helsinki, 11 Sept. 1921), was de zoon van een geestelijke, deed vele reizen in het buitenland en hield zich voornamelijk bezig met de studie der moderne Finse taal. Zijn scherp waargenomen en humoristische beschrijving van het volksleven opent hij in 1883 met de novelle Sipolan Aapon kosioretki, waarop hij reeds in 1884 laat volgen zijn bekende roman Rautatie (De Spoorweg).
Zijn kunst is realistisch, met duidelijk Skandinavische invloed, bijv. Papin tytar (1885, De dochter van den predikant), Hellmanin herra (1886, De chef Hellman) en Helsinkiin (1889, Naar Helsingfors), Tksin (i8go, Eenzaam). In deze novelle wordt meesterlijk de schildering van Fins natuurleven afgewisseld door scènes uit het Parijse nachtleven. Van belang zijn uit deze tijd ook zijn bundels Lastuja (1891 vlgg., Spaanders). Dit zijn kleine stemmingsstukjes, lyrische overdenkingen, reisbeschrijvingen en persoonlijke herinneringen. Ook hier prachtige natuurbeschrijvingen. Meer romantisch getint is de historische roman Panu (1897), waarin hij de strijd tussen heidendom en Christendom beschrijft. Zijn hoofdwerk is Kevatja takatalvi (1906, Lente en nawinter).Lit.: Gunnar Castien, Juhani Aho (Stockholm 1921).
