bekend Duits Sanskritist en cultuurhistoricus van Indië (Zwickau 13 Mrt 1872 - 1943), was sinds 1919 gewoon hoogleraar voor Sanskrit en aanverwante vakken te Leipzig. Merkwaardig zijn o.a. zijn studies over de chronologie van de Veda’s, die hij in tegenstelling met de gangbare theorie situeert rond het midden van het eerste millennium voor Chr., op grond van de gelijkenis met de Iraanse taal- en cultuurtoestanden ten tijde van Zarathoestra.
De aldus ontstane moeilijkheden van de simultane oorsprong van Brahmanisme en Boeddhisme heeft hij echter niet op bevredigende wijze opgelost. Ook op het gebied van de Indische fabelliteratuur leverde hij merkwaardig werk.Bibl.: Vert, van de Hitopadeśa (Red. Leipzig 1894); Ueber Text und Verfasser des Hitopadeśa (Leipzig 1897); Indische Gedichte (Stuttgart 1900); Das Pancatantra, seine Geschichte und seine Verbreitung (Leipzig 1914) ; Tantrâkhyâyika (1910) ; Indische Märchen (Jena 1919); Indische Erzähler (Leipzig 1922 vlg.); Dandins Dasakumâracarita (Leipzig 1922) ; Indo-iranische Quellen und Forschungen (Leipzig 1924).
